Sabtu, 16 Juni 2012


KARMA


Amir          : kang, kwe jane kenopo? Biasane jam semene belajar, kok dungaren saiki gak?
Nafar        : Gak popo.....
Amir                   : Lagi gak dwe dwet ta? Ki... aku ono.
Nafar        : Gak kang. Aku iseh nduwe.
Amir                   : Lha trus? kok merenung? Lagi ono masalah opo?
Nafar        : He’eh...aku bingung pirang-pirang tahun aku neng pondok. Belajar yo uwis,ngaji gak tau absen. Tapi kok yo gak iso-iso. Opo pancen kakehen duso?
Amir          : Akeh sepiro leh? Gak ono duso sing disepuro pengeran kecuali syirik. Pean lali karo syi’irane imam Busyiri,


يا نفس لا تقنطي من زلة عظمت # ان الكبائر في الغفران كاللمم
لعل رحمة ربّي حين يقسمها # تأتي على حسب العصيان في القسم  
“wahai jiwaku, jangan engkau berputus harapan pada tuhan karena dosa besar
sesungguhnya dosa besar itu bagaikan dosa kecil di hadapan maghfiroh tuhan
mungkin saja ketika tuhan membagikan rahmat-Nnya, aku mendapat bagian yg sepadan atas dosa – dosaku”
gus Alex   : Halah!! dasare dedel yo tetep dedel. Gak bakal dadi pinter.
Amir                   : Ojo ngono a kang!!
Gus Alex  : Delok ae a...mosok mWUondok pirang-pirang tahun gak ono ilmu seng melbu blas.
Amir                   : Yo mungkin ae durung difutuh karo pengeran.
Gus Alex  : Berarti dawuh جد وجد من kleru?
Amir                   : Lho... kok kleru iku?
Gus Alex  : Iyo a...Delok ae sak durunge subuh wis tangi, ngapalno. Ameh ngaji subuh yo ngapalno neh. Isuk, awan, sore, bengi, yo belajar. Koyo-koyo uripe mung kanggo belajar. Tapi kenyataane? Dibedeki yai yo gak tau iso. Nek gak dedel opo jenenge? Jahil murokkab??
Amir          : Wis kang, aku yo ngerti nak sampean gus, dibedekki yai yo akeh isone.
Gus Alex  : Lha kenyataane piye? Aku iso kan? Senajan aku tura-turu, meta-metu, ngopa-ngopi, sing  penting kan iso. Gak koyo ndekne.
Amir          : tapi yo ojo ngono a...peh pinter trus maidu anake wong sak geleme
Gus Alex  : Aku gak maidu, Aku muk...
Amir                   : Opo?!!!
Nafar        : Wis a kang ... nek keterusen dadi ribut...
Amir                   : Tapi...
Nafar        : Wis, aku gak popo, pancen kenyataane koyo ngono.
Gus Alex  : Yo kan? Wonge ae wis ngakoni nek...
Amir                   : Kang!! Wis!! Iso meneng pora?!
Nafar        : Mpun gus, ngapuntene!!
Gus Alex  :dedel kok dirumat
Amir                   :kang!!! Ngomong maneh...
Gus Alex  :opo?!!!! Nantang?!!!!
Keni          :woooooeeeeee mandek po ra??!! Gerang2 kok do geger koyo cah bayi. Wes, ndang lungo...!!!!
 (Gus pergi keluar)
Nafar        : Pancen kang, sing di omongno gus Alex bener.
(diam semua, sejenak).
Nafar        : Biyen aku pancen nakal, sholat yo jarang, tapi opo aku gak oleh berubah? Aku yo menungso kan? Kawulane pengeran tho? (menangis).
Amir          : Wis kang...kabeh menungso yo tau salah. Malah apik sampean wis gelem berubah.
Nafar        : Terus kenopo aku isih goblok ae...????
Amir          : Cubo kang, iki kabeh cubo ko pengeran. Nek pean iso ngliwati, pean iso khasil. (Cerpen ibnu hajar).           Wis, tenangno sek ati pean.
 (Amir out)      Off 1
      (Beberapa hari kemudian).
Amir          : Kang...kang... rene sek kang!! Pean ameh neng ndi? Kok mbolak – mbalik koyo setriko???
Nafar        : Aku ameh sowan yai.
Amir                   : Lha...  ono opo??!
Nafar        : Aku durung iso cerito sak iki. Pean gelem mbaturi kang?
Amir                   : Ayo!!
(berdua menuju ndalem).
Nafar        : Assalamu’alaikum kang.
Zaed                   : Wa’alaikum salam Wr. Ono opo kang?
Nafar        : Anu kang,.. Aku ameh sowan abah. Iso?
Zaed          : Walah kang, abah lagi istirahat. Nek rodok awan piye?
Amir                   : O... nek sak iki opo gak iso kang?
Zaed          : Emange ono opo eg? Nek gak penting nemen gak iso kang.
(Gus datang)
Gus Alex  : Kang Zaed... Aku ameh sowan yai.
Zaed          : Nggih gus, sekedap, kulo tak matur riyen, kerso nopo mboten.
(Nafar & Amir geleng-geleng kepala).
Zaed                   : Monggo gus. Pean sisan kang. Ayo!!
(yai Dullah rawuh)
Yai             : Ehm... ono opo le?
Gus Alex  : Anu bah... kulo bade sowan boyog bah.
Yai             : (Manggut-manggut) lha belajarmu piye?
Gus Alex  : Mpun rampug bah
Yai             : Terus, nak bar muleh ameh lapo? Kerjo? Rabi? Opo mondok neh?
Gus Alex  : Dereng wunten pikiran bah.
Yai             : Lho piye to le... Abahmu biyen wis masrahno kuwe, pokoke terserah aku. iku pesene abahmu le. Opo kuwe wis siap ngganteni abahmu?
Gus Alex  : (Terdiam) dereng bah.
Yai             : Nek kuwe durung siap, kok mekso bali, terus abahnu njaluk pertanggung-jawaban, Lha opo sing ameh tak aturno? Wis balio kamar!! Kelonono kitabmu!!
Gus Alex  : (dg jengkel)  nggeh bah
(gus out)
Yai             :lha kuwe ono opo le?
Amir                   :Niku yai... kulo namung ngeter sholeh sowan.
Yai             :o... ono opo le??
Nafar        :sak derenge, kulo badhe matur riyen yi...
Yai             :yo... ngomongo!
Nafar        :kolo wingi dalu, kulo diimpeni simbah Rosyid.
Yai             :kuwe diimpeni abah? Sek.. sek.. jenengmu sopo mau?
Nafar        :Nafar yi
Yai             :(manggut2) terusno le...!
Nafar        :teng mimpi, kulo diparingi tongkat terus di utus sowan boyong. Pripun bah?
Yai             :(terdiam sejenak) aku ndek bengi yo di temoni abah. Abah ngendikan, nek sesok ono cah santri seng ameh sowan boyong. jenenge sholeh. Abah pesen, nek wes tekan omah, ojo lali mbangun kandang. Wes wayahe sapimu di ngon. Ngerti tho karepku?
Nafar        :nggeh bah.
Yai             :yo wes. Pesenku, openono sapimu seng apik.
Nafar        :Nggeh bah. Kulo pamit riyen. Assalamu’alaikum.
Yai             :ati – ati le. Wa’alaikumussalam warohmah
                          J        J          J
Zaed          :lho... gus, njenengan kok mbeto tas? Kajenge teng pundhi  tho gus?
Gus Alex  :aku ameh bayong kang. Tapi kuwe ojo crito sopo –sopo yo!! Anggep ae gak tau ngerti.
Zaed          :nggeh gus. Tapi kengeng nopo gus? Kok mendadak men?
Gus Alex  :Gak po2 kang. Pokoke eleng2 pesenku mau.wis aku tak berangkat sek kang. Assalamu’alaikum
Zaed                   :wa’alaikumussalam

                          J        J         J
Nafar        :aku barangkat saiki kang.
Amir          :pean wis mantep karo pilihan pean. Aku yo gak iso ngalang2i. Yo tak dungakno pean kasil.
Nafar        :amin
(nafar dan amir berangkulan)
Nafar        :assalamu’alaikum kang
Amir                   :Wa’alaikumussalam warohmah
                         J        J           J            (off 2)
Gus Alex  :Assalamu’alaikum umi...
Umi’          :wa’alaikumussalam.. oalah le... melbu le!!!
(setelah diberi minum)
Umi’          :piye mondokmu le??
Gus Alex  :mpun lulus mi.. eh mi... kok kadose sepi?? Abah pundi mi?
Umi’          :(nangis) le...
Gus Alex  :kok umi nagis?? Wonten nopo mi??
Umi’          :abahmu wes madep le...
Gus Alex  :madep?
Umi’          :abahmu wes madep pengeran le.. wes oleh sewulan.
Gus Alex  :mi, ampun guyon a...
Umi’          :seng sabar le...
(menangis bersama)
(malam harinya)
Umi’          :le... rene  le...!!! umi pengen ngobrol.
Gus Alex  :dalem mi... wonten nopo???
Umi’          :piye perasaanmu? Wes rodok kepenak???
Gus Alex  :alchamdulillah sampun lumayan mi.
Umi’          :le..  mulai abahmu kapundut sampek saiki, durung ono seng nglungguhi kursine. Lha, pean kan wes lulus, dadi wes sak pantese nek pean seng nerusno. Iki kewajibanmu le..
Gus Alex  :tapi mi... kulo dereng siap
Umi’          :aku yo ngerti nek jiwamu iseh labil. Tapi, gelem gak gelem, akhire pean yo kudu ngerti. Makane umi ngomong saiki. Pean pikir2 disek yo le??
(umi out)
Gus Alex  :umi piye lech????!!! Aku durung siap kok dipekso... gelem opo gak kan terserah aku. Nek ngene carane, mending aku lungo. Neng pondok karo neng omah kok podho ae...
(gus minggat)              (off 3)
                          J             J             J
Nafar        :aku diutus yai nggawe pondok. Senajan aku iseh rumongso bodho, tapi iki amanah.
(nafar nggawe pondok. Plange cilik)
Tamu        :assalamu’alaikum...
Nafar        :wa’alaikumussalam warohmah. Monggo pak.. wonten nopo pak??
Tamu        :lho kang, njenengan ndamel pondok ta???
Nafar        :nggeh pak. Amanahe yai kados ngoten.
Tamu        :oo... nek ngoten, kulo kajenge titip lare kulo kang.
Nafar        :o... nggih pak. Monggo!!!
Tamu        :nek ngoten kulo langsung pamit riyen mawon kang... assalamu’alaikum
Nafar        :nggeh.. nggeh... wa’alaikumussalam warohmah.
(ditelfon yai)
Nafar        :assalamu’alaikum.
Yai             :wa’alaikumussalam warohmah. Iki aku le..
Nafar        :oo... yai..
Yai             :piye kabarmu le??
Nafar        :alchamdulillah sae yi
Yai             :le… olehmu mbangun pondok yo wes bener. Tapi, plange kok mok cilik?? Pesene abah, gedhekno lawangmu, rumaten sopo ae seng moro. Ojo di sio2!!!
Nafar        :nggeh yi
Yai             :yo wes, gek ndang pasang seng gedhe..!!! assalamu’alaikum
Nafar        :nggih yi... wa’alaikumussalam warohmah
Nafar        :le... plange kae ganti seng gedhe yo... nek wes, ndang siap2. Ngko bengi wes langsung ngaji yo.
Santri        :nggeh...
(naliko ngaji)
Nafar        :lho... kae kok koyo gus fajar yo... jajal tak undange... gus!!!
Gus Alex  :Nafar??!! (nengis ngrangkul Nafar). Sepurane far... aku wes akeh salah karo kuwe. Saiki aku kenek karmane.
Nafar        :mpun gus. Gak ono seng ngerti skenarione pengeran. Pean yo wes tak sepuro..
Gus Alex  :matur suwun far... keadaanku saiki koyo ngene..
Nafar        :kok saget gus.???
Gus Alex  :pas gak pareng boyong yai, aku mbedal. Tekan omah, abah yo wes kapundut. Terus umi mekso aku kon neruske pondoke abah, tapi aku durung siap. Akhire aku minggat. Aku luntang – lantung nek dalanan. Sampek akhire aku dadi pemulung... hhhhhhh pirang2 duso kulo gusti...
Nafar        :mpun gus. Ngeten mawon. Pean nderek kulo mawon,berjuang bareng2 ndidik umat
Gus Alex  :aku... aku ngroso gak pantes...
Nafar        :gus... gak ono seng gak pantes neng ngarsane pengeran.
Gus Alex  :he’em... tapi aku ngroso durung siap. Opo maneh keadaanku iseh koyo ngene...
Nafar        :mboten pean seng kudu siap. Seng penting tulus. Mulang tanpo pamrih, berjuang sampek nggetih. Seng penting, niat namung nggolek ridhone pengeran.
Gus Alex  :(manggut – manggut)
Nafar        :pean siap?
Gus Alex  :yo... aku siap. Matur suwun leh...


The END

Popular Posts

Pengikut